μυρόπνους
English (LSJ)
-ουν, contr. for μυρόπνοος.
French (Bailly abrégé)
ους, ουν :
qui exhale des parfums, parfumé, embaumé.
Étymologie: μύρον, πνέω.
Greek Monolingual
μυρόπνους και μυρίπνους, -ουν και -οος, -οον (Α)
αυτός που πνέει ευώδη μύρα, που μυρίζει, που ευωδιάζει («μυρίπνοα άνθη»).
[ΕΤΥΜΟΛ. < μύρον + πνόος / πνοῦς (πρβλ. ροδό-πνους)].