διαχάζω

Πάντως γὰρ ὁ σοφὸς εὐτελείας ἀνέχεται → Vel vilitatem, sapiens qui sit, sustinet → Auf jeden Fall erträgt der Weise Einfachheit

Menander, Monostichoi, 458

German (Pape)

[Seite 613] aus einander weichen, Xen. An. 4, 8, 18; sonst nur med., Cyr. 7, 1, 31.

et Moy. διαχάζομαι ; inf. ao. διαχάσασθαι;
se faire jour à travers.
Étymologie: διά, χάζω.

διαχάζω: тж. med. расходиться, расступаться, тж. отступать Xen.