πλυνεύς

English (LSJ)

έως, ὁ, = πλύντης, πλύτης, IG2.1327, Poll.7.38.

German (Pape)

[Seite 638] ὁ, = πλύντης, πλύτης, B. A. 294; nach Moeris altattisch für das spätere κναφεύς, während Thom. Mag. das Wort verwirft.

Greek (Liddell-Scott)

πλῠνεύς: ὁ, = πλύντης, πλύτης, Συλλ. Ἐπιγρ. 455, Πολυδ. Ζ΄, 39.

Greek Monolingual

-έως, ὁ, Α
αυτός που πλένει κάτι, ο πλύστης.
[ΕΤΥΜΟΛ. < πλύνος + κατάλ. -εύς (πρβλ. ιππ-εύς)].