ἐκδικητικός
From LSJ
Ὤδινεν ὄρος, Ζεὺς δ' ἐφοβεῖτο, τὸ δ' ἔτεκεν μῦν → The mountain was in labor—even Zeus was afraid—but gave birth to a mouse
English (LSJ)
ή, όν, revengeful, Tz.ad Lyc.406.
Spanish (DGE)
-ή, -όν
vengativo δυνάμεις de las Erinis, Tz.ad Lyc.406.
German (Pape)
[Seite 757] ή, όν, rächend, strafend, Sp.
Greek (Liddell-Scott)
ἐκδῐκητικός: -ή, -όν, ὁ ἐκδικῶν, ὁ τιμωρῶν, ὁ ἔχων διάθεσιν ἢ ῥοπὴν πρὸς ἐκδίκησιν, Τζέτζ. εἰς Λυκόφρ. 406.
Greek Monolingual
-ή, -ό (Μ ἐκδικητικός, -ή, -όν)
αυτός που ρέπει προς την εκδίκηση, που θέλει οπωσδήποτε να εκδικηθεί
νεοελλ.
αυτός που ανήκει ή αναφέρεται στην εκδίκηση ή στον εκδικητή.