στατικός

English (LSJ)

ή, όν, (ἵστημι)

   A causing to stand, bringing to a stand-still, Arist.Pr. 908a24; ἀρχὴ σ. principle of rest, opp. κινητική, Id.Metaph.1049b8, cf. 1019a35, Top.127b16; ἄρτου γένος σ. κοιλίας Str.17.2.5 (nisi σταλτ- legend.), cf. Philistion ap.Ath.3.115d: hence, astringent, Diph.Siph. ap. Ath.3.80f (Comp.); ἡ -κή an astringent herb, thrift, Armeria canescens, Dsc.Eup.2.87; σ. πόα ib.1.110.    2 περὶ σ. ποιήσεως, composition of στάσιμα (q.v.), title of work by Ptolemaeus, An.Boiss.4.458.    II (ἵστημι A. IV) skilled in weighing, Pl.Just. 373c, 373e: ἡ -κή (sc. τέχνη) the art of weighing, Id.Chrm.166b; opp. μετρητική, Id.Phlb.55e. Adv. -κῶς Poll.4.171.