θολερός
ἰσότης φιλότητα ἀπεργάζεται → equality leads to friendship
English (LSJ)
ά, όν, (θολός)
A muddy, foul, turbid, opp. καθαρός or λαμπρός, prop. of troubled water, Hdt.4.53, Hp.Aër.8, Th.2.102; θ. καὶ πηλώδης Pl.Phd.113b: metaph., λαμπρὸν δὲ θολερῷ δῶμα συμμείξας E. Supp.222; θ. οὖρα Hp.Epid.1.7; ἀήρ Pl.Ti.58d (Sup. -ώτατος) ; αἷμα Arist.Somn.Vig.458a14 (Sup.); χυμοί Thphr.CP6.3.4 (Comp.); νεφέλαι AP9.277 (Antiphil.): χρώς Ael.NA14.9; πλίνθος Theoc.16.62; δύσμορφον ἡ ὗς καὶ θολερόν Plu.2.670a. 2 θ. πνεῦμα dub. l. in Hp. Prorrh.1.39 (v. θαλερός). II metaph., troubled by passion or madness, θολεροὶ λόγοι troubled words of passion (compared to a torrent), A.Pr.885 (anap.); θολερῷ χειμῶνι νοσήσας with turbid storm of madness, S.Aj.206 (anap.); θολερῷ κυνόδοντι with passionate tooth, Nic.Th.130 codd. (θαλερῷ cj. Schneider). Adv. -ρῶς dub. in Com.Adesp.865.
