εἰσιτήριος

English (LSJ)

ον, (εἴσειμι)

   A belonging to entrance: εἰσιτήρια (sc. ἱερά), τά, a sacrifice at the beginning of a year or entrance on an office, D.19.190; εἰ. ὑπὲρ τῆς βουλῆς ἱεροποιῆσαι Id.21.114, cf. SIG 695.25 (Magn. Mae., ii B.C.), D.C.45.17; εἰσιτήριοι θυσίαι Hld.7.2 : sg., εἰσιτήριον, τό, entrance-deposit, PRyl.77.37 (ii A.D., ἰσητ-Pap.):— Att. Inscrr. have εἰσιτητήρια, IG22.17, al.