αὐτάρκης

English (LSJ)

ες, (ἀρκέω)

   A sufficient in oneself, self-supporting, independent of others, ἀνθρώπου σῶμα ἓν οὐδὲν αὔ. ἐστιν Hdt.1.32; αὐ. εἰς πάντα Pl.Plt.271d; εἰς εὐδαιμονίαν, of ἀρετή, Zeno Stoic.1.46; οὐκ αὐ. ἀλλὰ πολλῶν ἐνδεής Pl.R.369b; ὁ σοφὸς -έστατος Arist.EN1177b1, cf. Epicur.Sent.Vat.45; αὐτάρκη φρονεῖν E.Fr.29; νηδὺς αὐ. τέκνων helping itself, acting instinctively, A.Ch.757; αὐ. βοή a self-reliant shout, S.OC1057 (s. v.l.); πόλις αὐ. θέσιν κειμένη Th.1.37, cf. 2.36 (Sup.); οἰκία -έστερον ἑνός, πόλις δ' οἰκίας Arist.Pol.1261b11; τὸ τέλειον ἀγαθὸν αὔ. εἶναι δοκεῖ Id.EN1097b8; σῶμα αὔ. πρός τι strong enough for a thing, Th.2.51, cf. X.Mem.4.8.11: c. inf., able of oneself to do a thing, εἰ γὰρ αὐτάρκη τὰ ψηφίσματα ἦν ἢ ὑμᾶς ἀναγκάζειν κτλ. D 3.14, cf. X.Cyr.4.3.4. Adv. -κως, ἔχειν Arist.Rh.1362a27: Sup. -έστατα, ζῆν X.Mem.1.2.14.    II sufficient in quantity, ἀργύριον αὔ. εἰς σιτωνίαν Ph.2.69; ὕδωρ αὔ. τοῖς ποιμνίοις J.AJ2.11.2, cf. PLond.3. 1166.6 (i A.D.), POxy.729.19 (ii A.D.); ὄξους τὸ -έστατον Gal.13.1046. Adv. -κως sufficiently, BGU665.18 (i A.D.), Plot.3.3.3, Theol.Ar.45.