aedificatio

Latin > English (Lewis & Short)

aedĭfĭcātĭo: ōnis, f. aedifico.
I Abstr., the act of building, a building or constructing.
   (a)    Absol.: si ad horum luxuriam dirigas aedificationem, Varr. R. R. 1, 13: immensa et intolerabilis, Cic. Pis. 21; so id. Q. Fr. 2, 2; Vulg. 2 Para. 16, 6.—
   (b)    With gen.: urbium, Vulg. Judith, 5, 10.—
II Concr., a building, a structure, edifice, Cato ap. Gell. 13, 23: domum tuam et aedificationem omnem perspexi, Cic. Fam. 5, 6: aedificationes templi, Vulg. Matt. 24, 1.—
III Fig., building up, instructing, edification.
   (a)    Absol.: loquitur ad aedificationem, Vulg. 1 Cor. 14, 3; 14, 26.—
   (b)    With gen.: ad aedificationem Ecclesiae, Vulg. 1 Cor. 14, 12; ib. Eph. 4, 12.