inscientia
Σοφὸς γὰρ οὐδείς, ὃς τὰ πάντα προσκοπεῖ → Omnia vel sapiens nemo est, qui prospexerit → Denn keinen Weisen gibt's, der alles sieht vorher
Latin > English (Lewis & Short)
in-scĭentĭa: ae, f.
I Want of knowledge, ignorance, inexperience (cf. inscitia init.): in tantis tenebris erroris et inscientiae, Cic. Sull. 14, 40: mea, id. de Or. 1, 46, 203: alicujus, id. ib. 3, 35, 142; id. Ac. 2, 47, 146.—With gen.
(a) Subj.: vulgi, Caes. B. G. 7, 43, 3: hostium, id. ib. 3, 19, 3: temeritas et inscientia ducum, Liv. 22, 25, 12.—
(b) Obj.: locorum, Caes. B. G. 3, 9, 3: belli, Nep. Epam. 7: dicendi, Cic. de Or. 1, 54, 233.—
II Ignorance, philosophically speaking; opp. fundamental knowledge: de qua (natura Deorum) tam variae sunt doctissimorum hominum tamque discrepantes sententiae, ut magno argumento esse debeat, causam, i. e. principium philosophiae esse inscientiam, Cic. N. D. 1, 1, 1; id. Ac. 1, 11, 41.—
III Blameworthy ignorance, neglect (only in Tac.; cf. inscitia): praecipientium, Tac. Or. 28: desidia ac inscientia, id. ib. 33.
