inscientia
Χαίρειν ἐπ' αἰσχροῖς οὐδέποτε χρὴ πράγμασιν → Non decet in rebus esse laetum turpibus → In schlimmer Not ist Freude niemals angebracht
Latin > English
inscientia inscientiae N F :: ignorance
Latin > English (Lewis & Short)
in-scĭentĭa: ae, f.
I Want of knowledge, ignorance, inexperience (cf. inscitia init.): in tantis tenebris erroris et inscientiae, Cic. Sull. 14, 40: mea, id. de Or. 1, 46, 203: alicujus, id. ib. 3, 35, 142; id. Ac. 2, 47, 146.—With gen.
(a) Subj.: vulgi, Caes. B. G. 7, 43, 3: hostium, id. ib. 3, 19, 3: temeritas et inscientia ducum, Liv. 22, 25, 12.—
(b) Obj.: locorum, Caes. B. G. 3, 9, 3: belli, Nep. Epam. 7: dicendi, Cic. de Or. 1, 54, 233.—
II Ignorance, philosophically speaking; opp. fundamental knowledge: de qua (natura Deorum) tam variae sunt doctissimorum hominum tamque discrepantes sententiae, ut magno argumento esse debeat, causam, i. e. principium philosophiae esse inscientiam, Cic. N. D. 1, 1, 1; id. Ac. 1, 11, 41.—
III Blameworthy ignorance, neglect (only in Tac.; cf. inscitia): praecipientium, Tac. Or. 28: desidia ac inscientia, id. ib. 33.
Latin > French (Gaffiot 2016)
īnscĭentĭa,¹³ æ, f. (insciens), ignorance : Cic. Sulla 14 ; de Or. 1, 203 || alicujus rei Cæs. G. 3, 9, 3, ignorance de qqch., cf. Nep. Epam. 7, 5 || incapacité : Tac. D. 28 ; 33 || [t. de phil.] le non-savoir [opp. inscitia ] : Cic. Nat. 1, 1 ; Ac. 1, 41.
Latin > German (Georges)
īnscientia, ae, f. (insciens), das Nichtwissen (Ggstz. scientia), I) die Unwissenheit = Unkenntnis, Unbekanntschaft mit usw., insc. mea, nostra, Cic.: m. subj. Genet., insc. praecipientium, Tac.: vulgi, Caes.: ducum, Liv.: hostium, Caes.: m. obj. Genet., locorum, Caes.: eius (lini) usus, Caes.: tradendi, Quint. – II) insbes., das philosophische Nichtwissen, das zur Forschung treibt (Ggstz. scientia, das [gründliche] Wissen), Cic. Acad. 1, 41; de nat. deor. 1, 1 u.a.
