ἀριστευτής

English (LSJ)

οῦ, ὁ,

   A improver, πεδίων ἀ., of a husbandman, Secund.Sent.16.

Greek (Liddell-Scott)

ἀριστευτής: ὁ, ὁ βελτιῶν τὴν κατάστασίν τινος, πεδίων ἀριστευτής, ἐπὶ γεωργοῦ, Σεκούνδου γνωμ. ἐν Πονημ. Gal σ. 639.