ὑπερπλεονάζω

English (LSJ)

   A abound exceedingly, 1 Ep.Ti.1.14, Vett. Val.85.17; ὁ -άζων ἀήρ Hero Spir.1.10.

German (Pape)

[Seite 1201] überaus überflüssig sein, N. T.

Greek (Liddell-Scott)

ὑπερπλεονάζω: πλεονάζω ὑπερβολικῶς, ὑπερπερισσεύω, Α΄ Ἐπιστολὴ πρὸς Τιμ. α΄, 14, Ἐκκλ. ΙΙ. μεταβ., κάμνω τι νὰ πλεονάσῃ Ἐκκλ.

French (Bailly abrégé)

être surabondant, excessif.
Étymologie: ὑπέρ, πλεονάζω.

English (Strong)

from ὑπέρ and πλεονάζω; to superabound: be exceeding abundant.