ανάρροπος

Ὡς ἡδὺ τὸ ζῆν μὴ φθονούσης τῆς τύχης → Quam vita dulce est, fata dum non invident → Wie süß zu leben, wenn das Glück nicht neidisch ist

Menander, Monostichoi, 563

Greek Monolingual

-η, -ο (Α ἀνάρροπος, -ον) αναρρέπω
1. αυτός που ρέπει, κλίνει προς τα άνω
2. αυτός που υποχωρεί, που αποσύρεται.