ζαμπάκι

τὸ κακὸν δοκεῖν ποτ' ἐσθλὸν τῷδ' ἔμμεν' ὅτῳ φρένας θεὸς ἄγει πρὸς ἄταν → evil appears as good to him whose mind the god is leading to destruction (Sophocles, Antigone 622f.)

Greek Monolingual

το
το φυτό νάρκισσος και το άνθος του («στρώστε τα μεθυστικά λευκόχρυσα ζαμπάκια», Παλαμ.).
[ΕΤΥΜΟΛ. < τουρκ. zambak].