βόλιτον
From LSJ
Μακάριος, ὅστις οὐσίαν καὶ νοῦν ἔχει → Felix, qui mentem cum divitiis possidet → Glückselig, wer Vermögen und Vernunft besitzt
English (LSJ)
τό (βόλῐτος, ὁ, acc. to Sch.Ar.Ra.295:—also βόλβιθος, ὁ, PMag.Par.1.1439),
A cow-dung, mostly in pl., Cratin.39, Ar.Ach.1026, Eq.658: prov., βολίτου δίκη vexatious action, Sch.Ar.Eq. 658.