διάκοιλος
From LSJ
ἔξαψις σφοδρὰ μετὰ πολλῆς βίας πίπτουσα ἐπὶ γῆς → a violent flare-up falling on the ground with great force, thunder and lightning
English (LSJ)
ον, quite hollow, D.S.17.115.
Greek (Liddell-Scott)
διάκοιλος: -ον, ὅλως κοῖλος, Διόδ. 17. 115.
Spanish (DGE)
-ον hueco Σειρῆνες ref. estatuas, D.S.17.115, καυλός Dsc.4.114.
Greek Monolingual
διάκοιλος, -ον (Α) κοίλος
εντελώς κούφιος.
Russian (Dvoretsky)
διάκοιλος: полый, пустотелый (sc. ἀνδριάντες Diod.).
