ὀκλάζω
θεὸς δ' ἁμαρτάνουσιν οὐ παρίσταται → God doesn't stand by those who do wrong → A peccatore sese numen segregat → Ein Gott steht denen, die da freveln, niemals bei
English (LSJ)
fut.
A -άσω Ph.(v. infr. 2) : aor. ὤκλασα S.OC196(lyr.), Plu. 2.320d :—Med., Ep. aor. opt. ὀκλάσσαιντο Euph.17 :—crouch down with bent hams, squat (in Hom. only μετοκλάζω), of a Persian dance, ὤκλαζε καὶ ἐξανίστατο X.An.6.1.10 (cf. ὄκλασμα) ; διπλοῦς ὀκλάζων S. Ichn.90 ; ἐς γόνυ ὀκλάσας δέχεται τῇ σαρίσσῃ τὴν ἐπέλασιν, of a soldier waiting an attack, Luc.DMort.27.4, cf. Philops.18 ; sink down, of a weary traveller, S. l.c. ; of oxen, Mosch.2.99 ; of horses that crouch down to let their rider mount, Plu.2.139b (but of horses that stumble and throw their rider, Procop. Vand.2.21, al.) ; of the wolf crouching down to let the Twins suck, Plu.2.320d ; θρόνος . . ὀκλάζων folding-seat, D.Chr.1.78 : c. acc., ὀ. τὰ ὀπίσθια, τοὺς προσθίους, bend their hind- or fore-legs, X.Eq.11.3, Ael.NA7.4 :—Med., Euph. l.c. 2 metaph., sink, slacken, abate, ἀπειρίᾳ σοφιστικῶν παλαισμάτων ὀκλάσομεν Ph.1.199 ; τόνος ὀκλάζων Gal.11.172 ; ποδῶν δέ οἱ ὤκλασεν ὁρμή Musae.325 ; of the wind, τῆς φορᾶς Hld.5.23, cf. Adam.Vent.37 ; ὤκλαζε αὐτοῖς ὁ θυμός ib.7 ; κραδίης ὤκλασεν ὄγκος AP5.250 (Iren.). II trans., abate, ὀκλάσας τὸν πόθον Hld.1.26.
