διασυρτικός
Ὕβρις κακὸν μέγιστον ἀνθρώποις ἔφυ → Malum est hominibus maximum insolentia → Das größte Übel ist für Menschen Übermut
English (LSJ)
ή, όν, disparaging, Phld.Lib.p.180., Ptol.Tetr.160; λόγος Trypho Trop. p.206S. Adv. διασυρτικῶς = disparagingly, in denigrating manner Sch.E.Hec.925.
Spanish (DGE)
-ή, -όν
I 1que se burla de, que ridiculiza de pers., c. gen. μυστηρίων καὶ ἱερῶν Ptol.Tetr.3.14.17, de los que engañan a otros diciendo la verdad, Sch.Ter.122.8.
2 de palabras despreciativo, menospreciativo διασυρτικὰ λέγειν Phld.Lib.fr.37.8, cf. Seru.Aen.2.80, διάσυρσις δέ ἐστιν ψόγος δ. Clem.Al.Paed.1.9.81, de un relato verídico no creído por los que lo oyen, Sch.Ter.122.10
•ridículo λόγος Trypho Trop.p.206.
II adv. διασυρτικῶς = con menosprecio, burlonamente Sch.E.Hec.923, Donat.Ter.Ad.427, Sch.D.19.316b, Thdr.Mops.M.66.416A.
Greek (Liddell-Scott)
διασυρτικός: -ή, -όν, ἐμπαικτικό, Κλήμ. Ἀλ. 146. -Ἐπίρρ. -κῶς, Σχόλ. Εὐρ. Ἑκ. 906.
Greek Monolingual
διασυρτικός, -ή, -όν (Α)
περιπαικτικός, χλευαστικός.
