Γελᾷ δ' ὁ μῶρος, κἄν τι μὴ γελοῖον ᾖ → Mens stulta ridet, quando ridendum est nihil → Es lacht der Tor, auch wenn es nichts zu lachen gibt
adv.
P. and V. ἐνίοτε (Eur., Hel. 1213),V. ἔσθʼ ὅτε, P. ἐστιν ὅτε.
In some places: P. ἔστιν ᾗ, V. ἔστιν οὗ (Eur., Or. 638).
Sometimes . . . at others: P. and V. τότε... ἄλλοτε, Ar. and P. τότε μέν... τότε δέ, ποτὲ μέν... ποτε δέ.
