Πενία δ' ἄτιμον καὶ τὸν εὐγενῆ ποιεῖ → Pauper inhonorus, genere sit clarus licet → Die Armut nimmt selbst dem, der edel ist, die Ehr'
ἁπαλόφρων, -ον (Α)αυτός που έχει απαλά, τρυφερά αισθήματα, ήπιος.