νοικοκυριό

From LSJ

Δόλιον γὰρ ἄνδρα φεῦγε παρ' ὅλον τὸν βίον → Dum vivis, insidiosos curriculo fuge → Den Hinterhältigen fliehe, dein ganzes Leben lang

Menander, Monostichoi, 131

Greek Monolingual

και νοικοκεριό, το
1. το σύνολο τών επίπλων, σκευών και πραγμάτων που είναι απαραίτητα σε ένα σπίτι, σε μία οικογένεια
2. ο οίκος, το σπιτικό, η οικογένεια («άνοιξαν κι αυτοί το νοικοκυριό τους»)
3. η φροντίδα για τα οικονομικά ή για τα προβλήματα και την τάξη του σπιτιού («δεν κάνει αυτή για νοικοκυριό»)
4. ατομική οικονομική μονάδα, ιδίως της υπαίθρου («αγροτικό νοικοκυριό»).
[ΕΤΥΜΟΛ. Υποχωρητ. σχηματισμός από το ρ. νοικοκυρεύομαι (πρβλ. τεμπελιάζωτεμπελιά / τεμπελιό)].