ἔργοισι χρηστός, οὐ λόγοις ἔφυν μόνον → a friend in deeds, and not in words alone
νυκτελέω: «νυκτελεῖν· ἐν νυκτὶ τελεῖν» Ἡσύχ.
erkl. Hesych. ἐν νυκτὶ τελεῖν, also für νυκτιτελέω, vgl. Lobeck zu Phryn. 670.
