αρτιδάικτος

Greek Monolingual

ἀρτιδάικτος, -ον (AM)
αυτός που σφάχθηκε πριν από λίγο.
[ΕΤΥΜΟΛ. < αρτι- + -δαϊκτος < δαϊκτός < δαΐζω «σφάζω, φονεύω» (πρβλ. ανδροδάικτος, αυτοδάικτος, πυργοδάικτος)].