δυσεξίτηλος

English (LSJ)

[ῐ], ον,

   A not easily perishing, ἄνθος φαρμάκων Str. 11.8.7, cf. Plu.2.696d, Philum.Ven.4.3.

German (Pape)

[Seite 679] schwer auszutilgen, unvergänglich; Strab. XI p. 516; Plut. Symp. 6, 9, 3.

Greek (Liddell-Scott)

δυσεξίτηλος: [ῑ], -ον, ὁ δυσκόλως ἀφανιζόμενος, ἐξαλειφόμενος, Στράβων 516, Πλούτ. 2. 696D.

French (Bailly abrégé)

ος, ον :
difficile à détruire, à effacer.
Étymologie: δυσ-, ἐξίτηλος.

Spanish (DGE)

-ον
1 agr. difícil de estropearse, que no se echa a perder de ajos, cebollas, Dsc.Ther.3, Philum.Ven.4.3.
2 difícil de borrar, difícil de quitar τὸ ἄνθος de un vestido teñido, Str.11.8.7, τὸ ἔλαιον Plu.2.696d.

Greek Monolingual

-ο (AM δυσεξίτηλος, -ον)
αυτός που με δυσκολία αφαιρείται ή σβήνει.