πλαστουργός

German (Pape)

[Seite 626] bildend, erdichtend.

Greek (Liddell-Scott)

πλαστουργός: ὁ, (*ἔργω) πλάστης, δημιουργός, Συλλ. Ἐπιγρ. 8695· -ουργέω, πλάσσω, ποιῶ, δημιουργῶ, Ψευδο-Χρυσ. τ. 11, σ. 871, Νείλου Ἐπιστ. σ. 209. 18, κλ.

Greek Monolingual

ο, ΝΜ
1. (ιδίως ως προσωνυμία του θεού ως δημιουργού του σύμπαντος) ο πλάστης
2. αυτός που επινοεί ψέματα
νεοελλ.
ως επίθ. (ποιητ.) δημιουργικός («την πλαστουργό του δύναμη και την αθανασία», Βαλαωρ.).
[ΕΤΥΜΟΛ. < πλαστός + -ουργός (< ἔργον), πρβλ. στιχ-ουργός].