στηλοῦχος

English (LSJ)

dub. l. in Epigr.Gr.214.7 (Rhenea):

   A v. σταλ-.

Greek Monolingual

και δωρ. τ. σταλοῡχος, -ον, Α
αυτός που έχει στήλη.
[ΕΤΥΜΟΛ. < στήλη + -οῦχος (< ἔχω)].