στρατευτής: -οῦ, ὁ, ἀξίωμά τι, «ἀπρόσβατον εἶναι κριταῖς τε καὶ πράκτορσι καὶ στρατευταῖς» Μ. Ἀτταλ. ἐν Σάθ. Μεσ. Βιβλ. τ. Α΄ , σ. 58.
ὁ, Μ στρατεύω (Ι)]βυζαντινό αξίωμα.