-η, -ο / τριτότοκος, -ον, ΝΜ τρίτος στη σειρά γέννησης, γεννημένος μετά από δύο άλλα αδέλφια («τριτότοκη κόρη»). [ΕΤΥΜΟΛ. < τρίτος + -τοκος (< τόκος < τίκτω), πρβλ. πρωτό-τοκος. Η προπαροξυτονία προσδίδει στον τ. παθητική σημ.].