τηλέβιος

English (LSJ)

ον,

   A long-lived, ὁσίην ἀσπίδα τηλέβιον, of a sacred serpent, Puchstein Epigr.Gr.p.76 (Memphis, i B.C.).

Greek Monolingual

-ον, Α
μακρόβιος.
[ΕΤΥΜΟΛ. < τηλ(ε)- + -βιος (< βίος), πρβλ. αμφί-βιος].