ἑρμίς

German (Pape)

[Seite 1033] od. ἑρμίν, ῖνος, ὁ (vgl. ἕρμα), Stütze, Bettpfoste; ἑρμῖσιν Od. 8, 278; ἑρμῖν' ἀσκήσας Odyss. 23, 198, alte Lesart ἑρμῆν ἀσκήσας, s. Scholl. und vgl. Apollon. Lex. Hom. ed. Bekk. p. 77, 4; Lehrs Aristarch. ed. 2 p. 152.

French (Bailly abrégé)

(ὁ) :
acc. -ῖνα, dat. pl. -ῖσι;
pied de lit.
Étymologie: ἕρμα.

Greek Monotonic

ἑρμίς: ή -ίν, -ῖνος, ὁ, δοτ. πληθ. ἑρμῖσι, πόδι κρεβατιού, σε Ομήρ. Οδ.