ἀειχρόνιος

English (LSJ)

ον,

   A everlasting, AP 12.229 (Strat.).

German (Pape)

[Seite 41] immerwährend, Strat. 71 (XII, 229).

Greek (Liddell-Scott)

ἀειχρόνιος: -ον, αἰώνιος, Ἀνθ. Π. 12. 229.

French (Bailly abrégé)

ος, ον :
éternel.
Étymologie: ἀεί, χρόνος.

Spanish (DGE)

-ον eterno κάλλος AP 12.229 (Strat.).

Greek Monotonic

ἀειχρόνιος: -ον, αιώνιος, παντοτινός, σε Ανθ.

Russian (Dvoretsky)

ἀειχρόνιος: вечный, непреходящий (κάλλος Anth.).