ὑπόστατος

German (Pape)

[Seite 1233] adj. verb. von ὑφίστημι, ὑφίσταμαι, untergestellt, τὸ ὑπόστατον, das Untergestell, der Untersatz, = ὑποστάτης, Paus. 10, 26, 2; – erträglich, ἄλγος οὐχ ὑπόστατον Eur. Suppl. 737.

French (Bailly abrégé)

ος, ον :
c. ὑποστατός.

Russian (Dvoretsky)

ὑπόστατος: и ὑποστᾰτός 3
1) выносимый, (пре)одолимый: οὐχ ὑ. Eur. неодолимый;
2) существующий, реальный (σώματα Sext.).