κάκισις

English (LSJ)

[ᾰ], εως, ἡ,

   A blame, ἐν τοῖς διαπραττομένοις Vett.Val.182.20 (pl.).

Greek Monolingual

κάκισις, ἡ (ΑΜ)
κακίζω
μσν.
κακία, οργή
αρχ.
μομφή, κατηγορία.