ἔναυδος

English (LSJ)

ον,

   A speaking, living, Hsch.

Greek (Liddell-Scott)

ἔναυδος: -ον, «ἔμπνους, φωνήεις» Ἡσύχ.

Spanish (DGE)

-ον dotado de voz o de aliento, viviente Hsch.ε 2693.

Greek Monolingual

ἔναυδος, -ον (Α)
1. αυτός που έχει φωνή, που μιλεί, ζωντανός
2. (κατά τον Ησύχ.) «ἔμπνους, φωνήεις».