ἀδιάπνευστος

English (LSJ)

ον, (διαπνέω)

   A not ventilated, Gal.10.745; air-tight, Asclep. ap. eund.13.159.    II Act., without drawing breath, Iamb.VP31.188.

Greek (Liddell-Scott)

ἀδιάπνευστος: -ον, (διαπνέω) ὁ μὴ διαπνεόμενος, Γαλην. 10. σ. 251· ὁ μὴ ἐξατμιζόμενος, Θεόφρ. π. Ὀσμ. 39. ΙΙ. ἐνεργ., ἄνευ ἀναπνοῆς, ἀδιάκοπος, «χωρίς νὰ πάρῃ ἀνάσα», Ἰαμβλ. βίος Πυθ. 188.

Spanish (DGE)

-ον
1 no aireado, no ventilado τὰ σώματα Gal.10.745, κλῆμα Gp.5.8.3, οἶνος νέος Sm.Ib.32.19
•del aire encerrado, comprimido, viciado Asclep. en Gal.13.159
•fig. de la fuerza en el cuerpo, Gr.Nyss.Bas.123.17.
2 fig. que ni siquiera respira, que no descansa ἀ. περὶ τὰ δυσληπτότατα τῶν θεωρημάτων Iambl.VP 188.