ἀδιάζευκτος

English (LSJ)

ον, A not disjoined, inseparable, Corn.ND14, Iamb.in Nic.pp.15, 107P.; ἕνωσις Procl.in Prm.p.521 S.; indistinguishable, Phld.D.1.19.

Greek (Liddell-Scott)

ἀδιάζευκτος: -ον, ὁ μὴ διεζευγμένος, ἀχώριστος, Κορνοῦτ. π. Θ. Φ. 14, Ἰάμβλ.

Spanish (DGE)

-ον
1 inseparable ἀρεταί Corn.ND 14, cf. Iambl.in Nic.15, 107, ἕνωσις Procl.in Prm.679.35.
2 indistinguible ἀδιάζευκτοι ἀλλήλων Phld.D.1.19.5.