κώος

Greek Monolingual

(II)
κῶος και, κατά τον Ησύχ., κόος, ὁ (Α)
1. (συν. τον πληθ.) οἱ κῶοι
σπήλαια («ἔνιοι δὲ κώους μᾶλλον τὰ τοιαῡτα κοιλώματα λέγεσθαί φασιν», Στράβ.)
2. (στην Κόρινθο) δημόσια φυλακή
3. (κατά τον Ησύχ.) κοίλωμα γης.
[ΕΤΥΜΟΛ. Ο τ. κῶος < κῶF-ος ανάγεται στην εκτεταμένη-ετεροιωμένη βαθμίδα kōu- της ΙΕ ρίζας keu- «οίδημα, θόλος, κοίλωμα» και συνδέεται με τον τ. κοίλος. Ο τ. κόοι («κοιλώματα της γης», Ησύχ.) ανάγεται στην ετεροιωμένη βαθμίδα kou-της ίδιας ρίζας].