ἐπίκωμος, -ον (Α)1. αυτός που μετέχει σε κώμο («εἰς οἰκίαν πενθοῦσαν ἐμβαλόντες ἐπίκωμοι μεθύοντες», Πλούτ.)2. ο κωμαστής, αυτός που τραγουδάει για την αγαπημένη του μαζί με άλλους μετά από πιοτό.[ΕΤΥΜΟΛ. < επί + κώμος «εύθυμη συντροφιά»].