ποίμνιος

English (LSJ)

α, ον, A frequented by flocks, ἄλση E.Fr.740.5 (lyr.).

Greek (Liddell-Scott)

ποίμνιος: -α, -ον, ὁ ὑπὸ ποιμνίων συχναζόμενος, ἄλση Εὐρ. Ἀποσπ. 740.

Greek Monolingual

-ία, -ον, Α ποίμνη
1. (για τόπο) αυτός στον οποίο συχνάζουν ποίμνια
2. ως κύριο όν. Ποίμνιος
προσωνυμία του Απόλλωνος κυρίως στην Αρκαδία.

Russian (Dvoretsky)

ποίμνιος: пастбищный (ἄλση Eur.).