δαμαστής

English (LSJ)

οῦ, ὁ, subduer, Gloss., prob. epithet of Ἔρως, [Epich.]301.

Greek (Liddell-Scott)

δᾰμαστής: -οῦ, ὁ, ὁ καθυποτάσσων, Γλωσσ.· δαμαστικός, ή, όν, Σχόλ. εἰς Πίνδ.

Spanish (DGE)

(δᾰμαστής) -οῦ, ὁ
domador, subyugador de Eros, Epich.283, cf. Gloss.2.266.

Greek Monolingual

ο (θηλ. δαμάστρια, η) (Μ δαμαστής, ο) δαμάζω
αυτός που δαμάζει, που τιθασεύει κάποιον ή κάτι.