ζευκτικός

English (LSJ)

ή, όν,= εὐναῖος, of Aphrodite, Sch.Opp.H.4.156; = ζευκτήριος, ἡνίαι Gloss.

Greek Monolingual

ζευκτικός, -ή, -όν (Α) ζευκτός
1. (το θηλ. ως επίθ. της Αφροδίτης) αυτή που ενώνει στο κρεβάτι τον άντρα με τη γυναίκα
2. φρ. «ζευκτικαὶ ἡνίαι» — η ζευκτηρία, τα ζευγόλουρα.