ἐλεγεῖος

English (LSJ)

α, ον, elegiac, δίστιχον Ael.VH1.17.

German (Pape)

[Seite 793] (ἔλεγος), elegisch, zur Elegie gehörig; ποιητής Strab.; μέτρον, στίχος, Gramm.; δίστιχον Ael. V. H. 1, 17.

Greek (Liddell-Scott)

ἐλεγεῖος: -α, -ον, = ἐλεγειακός, δίστιχον Αἰλ. Ποικ. Ἱστ. 1. 17.

French (Bailly abrégé)

α, ον :
élégiaque.
Étymologie: ἔλεγος.

Spanish (DGE)

-α, -ον
métr. elegíaco δίστιχος Ael.VH 1.17, ὁ στίχος Eust.984.9, cf. tb. ἐλεγεῖον.

Greek Monolingual

ἐλεγεῑος, -α, -ον (Α)
ο ελεγειακός («ἐλεγεῑον δίστιχον»).