ον, (ἀκοή) disobedient, opp. ὑπήκοος, Hsch.
-ον desobediente Hsch.
[Seite 290] ungehorsam, Gegens. ὑπήκοος, Hesych.
ἀπήκοος: -ον, (ἀκοή), παρήκοος, ἐναντίον τῷ ὑπήκοος Ἡσύχ.