μυρόπνους

English (LSJ)

-ουν, contr. for μυρόπνοος.

French (Bailly abrégé)

ους, ουν :
qui exhale des parfums, parfumé, embaumé.
Étymologie: μύρον, πνέω.

Greek Monolingual

μυρόπνους και μυρίπνους, -ουν και -οος, -οον (Α)
αυτός που πνέει ευώδη μύρα, που μυρίζει, που ευωδιάζει («μυρίπνοα άνθη»).
[ΕΤΥΜΟΛ. < μύρον + πνόος / πνοῦς (πρβλ. ροδό-πνους)].

Middle Liddell

μυρό-πνους, ουν
breathing sweet unguents, Anth.

German (Pape)

zusammengezogen aus μυρόπνοος.