v. αἰανής.
αἰᾱνός: (тж. v.l. к αἰανής1 печальный Aesch., Soph.
[ᾱν], ή, όν, traurig, νύξ Aesch. Eum. 394; Soph. El. 506; aber Aj. 657 ist νυκτὸς αἰανῆς κύκλος von Hermann nach mss. in αἰανής geändert.