φωνοκοπώ

Greek Monolingual

και φωνοκοπάω, Ν
φωνάζω αδιάκοπα.
[ΕΤΥΜΟΛ. < φωνή + -κοπώ (πρβλ. γλεντοκοπώ). Η λ. μαρτυρείται από το 1862 στο περιοδικό (Νέα) Πανδώρα].