ὀρεομήκης

English (LSJ)

ες, mountain-high, χιόνες Adam.Vent. 40 (ὡρεο- cod.).

Greek Monolingual

ὀρεομήκης, -ες (Α)
αυτός που έχει ύψος βουνού, ο ψηλός σαν βουνό («ὀρεομήκεις χιόνες»).
[ΕΤΥΜΟΛ. < θ. ὀρεο- (βλ. λ. όρος [II]) + -μήκης (< μῆκος), πρβλ. ουρανομήκης].