ἀνήδυστος

English (LSJ)

ον, v.l. for ἀνήδυντος, Plu. Phoc. 5.

German (Pape)

[Seite 228] dasselbe, Arist. Probl. 20, 23; καὶ αὐστηρὰ βραχυλογία Plut. Phoc. 5.

French (Bailly abrégé)

ος, ον :
sans agrément.
Étymologie: ἀ, ἡδύνω.

Russian (Dvoretsky)

ἀνήδυστος: Plut. = ἀνήδυντος 2.

Greek (Liddell-Scott)

ἀνήδυστος: -ον, διάφ. γραφὴ ἀντὶ τοῦ προηγ., Πλουτ. Φωκ. 5.

Greek Monolingual

ἀνήδυστος, -ον (Α)
ο ανήδυντος.