περονητήρ

English (LSJ)

περονητῆρος, ὁ, buckle, brooch, IG22.47.12 (iv B. C.).

Greek Monolingual

ὁ, Α
περόνη, πόρπη.
[ΕΤΥΜΟΛ. < περονῶ + επίθημα -τήρ (πρβλ. φρουρητήρ)].